Oké, dus ik ben de coach van het voetbalteam van mijn zoon (Dé Magische E13). De eerste suggestie van andere ouders is altijd: laten we een WhatsApp groep maken. Als ik dan vertel dat ik geen WhatsApp gebruik, zie ik blikken gevuld met onbegrip, medelijden en soms frustratie. Als ik dan ook nog vertel wat ik voor mijn beroep doe, is de verwarring compleet.

Daarom, leg ik het nog één keer uit. Mijn acht redenen om WhatsApp niet te gebruiken:

1. Ik vertrouw ze niet. WhatsApp heeft een fantastische IT – architectuur (ze gebruiken Erlang, een programmataal ontworpen voor gelijktijdigheid) maar ze hebben nog steeds 1500+ servers en 50 engineers. En toch is het gratis. Hoe kan dat? En hoeveel dingen kent u in het leven die gratis zijn? Ja, de zon gaat op voor niets, maar als ie zakt dan moet je wel betalen (althans, in mijn zomer steeg de prijs van bier in de Sunset bars van Ibiza naarmate de zon daalde). Whatsapp kost weliswaar niets, maar volgens mij is het niet gratis;
2. Had ik al gezegd dat ik ze niet vertrouw? WhatsApp zegt dat ze heel veilig zijn, want ze encrypten alle data end to end. Kan niemand zien, niet eens Whatsapp zelf. Alleen, de metadata slaan ze wel op, verkopen ze, kunnen ze van alles mee doen. Dan gaat het om data als wanneer u Whatsappt, vanaf waar, naar wie, etc… Elke privacy-beginneling kan u vertellen dat metadata meer waard is, dan wat u allemaal beweert in uw WhatsAppjes. Daar merkt u niets van, denkt u, nog niet, zeg ik dan. Nog niet.
3. Ik communiceer niet lekker in groepen. WhatsApp faciliteert wat ik vroeger zo haatte. Discussies over de mail naar iedereen. Het gevreesde Reply-To-All wat we afleerden in de mail is weer helemaal terug in de WhatsApp Groep. Het gevolg is ook dat net als vroeger, discussies en gesprekken razendsnel volledig ontsporen. Bijvoorbeeld, één ouder wil pizza eten met het voetbalteam, 8 ouders vinden het een goed idee, voor de negende hoeft het niet, één van de ouders stelt vervolgens friet voor, want misschien is pizza te duur, de negende ouder is beledigd, en we zijn los…. Groepsdiscussies werkten al niet in de mail, ze werken zeker niet in een omgeving waarin mensen hun smartphone constant bij zich dragen. En o ja, ik weet ook dat er dankzij WhatsApp Groepen minder wordt ingebroken, maar vergeet niet, mensen in die groepen voelen zich wel veel onveiliger.
4. Ik ben Emoji – intolerant. Ik zag pas op dat andere platform, Facebook, iemand posten dat haar moeder overleden was. De reactie? Toch al gauw een stuk of 30 huilende ‘sad’ emoji’s. Dezelfde emoji’s die je kunt gebruiken als iemand een foto post van een mislukte appeltaart. Ik vind het armoedig. Ik vraag me ook af hoe mensen zouden reageren op een rouwkaart met groot op de voorzijde de ‘huilende smiley.’ Of misschien een donut. Donut be sad! Emoji’s zijn wat mij betreft inspiratieloos, ééndimensionaal, ongemeend en/of kinderachtig. En dat is dus het probleem, mensen die mij emoji’s sturen, die zakken altijd (altijd!) in mijn waardering. En in WhatsApp kan niemand zich beheersen;
5. Hou ik wel genoeg van andere mensen? Ik ken een hoop mensen die WhatsApp groepen hebben met hun beste vrienden/vriendinnen of collega’s. Een vriend van mij heeft zo’n vrouw met zes actieve vriendinnen in een Whatsapp Groepje. Eigenlijk waren er dus 6 geesten in zijn huis rond. Zeg maar Scrooge, maar dan keer 2. Die vriendinnen zijn altijd een beetje aanwezig. Commentaar gevend op televisie – uitzendingen, dingen delend, flauwe grappen rondsturend (waren we daar net van af via de mail) en ga zo maar door. Dat is echt teveel mensen voor mij. Zoveel hou ik echt niet van mensen;
6. Ik denk graag wat dieper na. Goede ideeën krijgen is niet makkelijk. Het idee is dat je iets in je werkgeheugen stopt en het dat daar wat langer blijft zitten, zodat je verbindingen kunt maken met je lange termijn geheugen. Maar, ja, als je werkgeheugen constant doorgespoeld wordt met nieuwe Whatsapp – berichten, dan blijven die echt goede ideeën uit;
7. Ik ben verslavingsgevoelig. Whatsapp is net als al die andere apps ontworpen om mij verslaafd te maken (zie ook www.technofilosofie.com/verslaving). Er wordt gebruik gemaakt van de Lessons Learned van de fruitautomaten – industrie en daar kan ik geen weerstand aan bieden. En natuurlijk kan Whatsapp zijn applicatie zo maken dat ik niet lastig gevallen word tijdens het eten of autorijden. Of dat ik hem zo kan instellen dat mijn waarden centraal staan, maar dat is niet het doel van Whatsapp. Of denkt u dat die ‘last seen’ meldingen en blauwe vinkjes in uw belang zijn? Nee toch.
8. Mijn tijd is kostbaar. Als u Whatsapp gebruikt, heb ik een suggestie. Installeer de App Moment en hou eens bij hoeveel tijd u doorbrengt met uw Apps. Opzienbarend. Ik ben van mening dat ik mijn tijd wel beter kan gebruiken, al was het maar door ledig voor me uit staren. Daarnaast denk ik dat het effectiever en veel minder tijdrovend is om één keer per jaar een mail te sturen met alle wedstrijden, een rijschema, een telefoonlijst en wat regels dan elke vrijdag een digitaal groepsgesprek te houden over komende wedstrijd.

Maar goed, misschien ligt het wel aan mij. Misschien kunt u er veel beter mee omgaan. Misschien bent u niet achterdochtig, goed van vertrouwen, communiceert u soepel, ook in groepen, houdt u van mensen, lacht en huilt u om emoji’s, bent u multitaskend en moeiteloos creatief, bent u sterk en heeft u zeeën van tijd.

Ik ben dat allemaal niet en ik neem geen enkel risico.

Overigens heb ik ook een positief verhaal over WhatsApp. Een tijdje geleden begon de vader van een vriend van mij te Whatsappen voor het eerst. Op zijn 75^ste. Laten we hem Henk noemen. Na een tijdje werd hij nogal moe van het gedoe en al de berichten in de Familie WhatsApp Groep en dus typte hij: “Henk heeft de groep verlaten.”

Als bericht, in de groep.

Daar heb ik wel om gelachen.