WAAROM ROBOTLERAREN ER NOOIT KOMEN

In het Hoger Onderwijs zijn we druk bezig met de flexibilisering en individualisering van het onderwijs. We zijn er zo fanatiek in, dat het woord samenscholingsverbod een hele nieuwe lading heeft gekregen. Het idee is dat studenten zelf kunnen bepalen wát en hoe ze leren en dat we straks dus bij Fontys 45.000 verschillende leerroutes hebben. Echter, je kunt je waarschijnlijk ook wel voorstellen dat dit toekomstbeeld nogal wat logistieke en financiële uitdagingen met zich meebrengt.

De grootste uitdaging is misschien wel dat persoonlijk leren ook vraagt om persoonlijke begeleiding. Iedereen een privé – leraar/coach/mentor/begeleider. En dat is onbetaalbaar. Maar gelukkig hebben we technologie. Er zijn bedrijven die er naar streven om iedereen een virtuele privé leraar te geven, zoals Mindojo. Deze bedrijven lijken op het eerste gezicht gewoon een platform waarop je online lessen kunt ontwikkelen en je studenten kunt begeleiden en volgen, maar onder de motorkap zit zelflerende software. Terwijl de studenten leren, leert Mindojo hoe de studenten leren. Het idee is dat de software uiteindelijk zoveel geleerd heeft dat het zelfstandig alles kan leren aan studenten. Een robotleraar.

Hoe mooi is dat?

Iedereen een eigen virtuele robotleraar. Software die je kan leren wat jij wil. Op de manier die jij wil. Met oefeningen. Of met een dialoog. Of lappen tekst. Of filmpjes. Of whatever. Langzaam of snel. Software die eindeloos geduldig is en nooit boos wordt, maar natuurlijk wel boosheid en ongeduld kan veinzen. Máár, alleen als jij dat nodig hebt. Software die luistert naar de spanning in je stem, je voortgang, je hartslag en je slaapritme in de gaten houdt en uiteindelijk beter weet wat goed voor je is, dan je dat zelf weet. Het is lullig voor de leraren van vlees en bloed, maar zulke software, dat is toch fantastisch!

Ja, maar…. er is één probleem. En dat is de reden waarom robotleraren er misschien wel komen, maar niet voor heel lang. Immers, een wereld met software die zo slim is, dat ze je van alles kan leren en ook nog eens op die manier die jij wil, is meer dan waarschijnlijk een wereld waarin het niet meer héél zinvol is om die dingen te leren. Waarom zou jij bijvoorbeeld van robotleraren leren om perfect diagnoses te kunnen stellen om er vervolgens achter te komen dat andere software dat nog veel beter kan dan jij? En veel goedkoper.

Dat is de catch 22 van de robotleraar. Hele slimme software kan je nooit iets leren, wat daarna niet door andere hele slimme software beter en goedkoper gedaan kan worden. En daarom worden robotleraren nooit een succes.

Denk ik.

Overigens, maak je je oprecht zorgen over de automatisering van de kenniswerker, dan adviseer ik archeologie. Archeologen doen namelijk moeilijk werk, dat ook nog eens om een fijne motoriek vraagt en – nog belangrijker – er is geen droog brood in te verdienen.

Dat laatste is volgens mij de beste verzekering tegen kunstmatige intelligentie.

Geef een reactie